Jan Kochanowski (1530 – 1584) to jeden z największych twórców w dziejach literatury polskiej, poeta, dramatopisarz, tłumacz. Przyszedł na świat w Sycynie w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej.
Od 14 roku życia studiował na znakomitych uniwersytetach: w Krakowie, Padwie, Królewcu. Zwiedził Włochy i Francję, poznał kulturę ówczesnej Europy. Po kilkuletnim pobycie na dworach możnowładców małopolskich został jednym z sekretarzy Jego Królewskiej Mości Zygmunta Augusta. Interesował się wówczas polityką, towarzyszył królowi podczas podpisywania aktu unii lubelskiej (1569). Wcześniej przyjął niższe święcenia kapłańskie, uzyskując nawet tytuł proboszcza. Zrzekł się jednak tych godności, biorąc ślub z Dorotą Podlodowską. Osiedlił się wówczas w dziedzicznym Czarnolesie, gdzie pędził żywot szczęśliwego ojca licznej rodziny. Klimat rodzinnego szczęścia zmąciła śmierć córek: najpierw Urszulki, później Hanny. Kilka lat później atak serca zakończył życie poety.
Już jako student w Padwie i Królewcu pisał Kochanowski swe pierwsze utwory. Powstawały po łacinie, której poeta nigdy w swej twórczości nie porzucił. Dziś jednak pamiętamy go przede wszystkim jako autora pisanych po polsku Pieśni i Fraszek, tworzonych przez całe życie. Spod pióra poety wyszła „Odprawa posłów greckich”, pierwsza i jedyna polska tragedia pisana na wzór dramatów antycznych. Kochanowski słynie też dziś jako autor cyklu Trenów, poświęconych zmarłej córeczce Urszulce oraz zbioru poetyckich tłumaczeń biblijnej księgi psalmów zatytułowanej Psałterz Dawidów. Obszerna twórczość Kochanowskiego nie tylko wzbogaciła literaturę polską o nowe gatunki wiersza, ale przyczyniła się również do powstania nowoczesnego języka polskiego.
ARTYKUŁ- sprawozdanie z uroczystości nadania imienia
